De Broederij in april 2020. 

Plekken zijn gesloten, volwassenen werken thuis, kinderen mogen niet naar school, oudere mensen mogen niet bezocht worden, de wereld lijkt op slot. Wat brengt de toekomst ons? Veel mensen zijn bang en alleen. Anderen voelen juist veerkracht en verbinding. Waar je als individu of organisatie ook staat, een ieder kampt met onzekerheden. Juist in deze tijd is het dan ook zo belangrijk om vertrouwen te voelen en vertrouwen door te geven aan anderen.

Voor De Broederij is het niet anders. Kunnen wij door blijven werken zoals we al die tijd deden? Zal de koffieochtend er binnenkort weer ‘normaal’ zijn? Mag de plek straks weer bezocht worden door vijftig mensen tegelijk? Horen we straks weer vrolijke kinderstemmen? Mogen we onze oude buurman weer een liefdevolle hand met extra aaitje geven? We weten het niet. Daarmee is de vorm van ons werk ook onzeker. De plek is echter onveranderd belangrijk gebleken.

Gelukkig zijn wij flexibel, creatief en veerkrachtig. Gelukkig is het hart van De Broederij gevuld met vertrouwen. Gelukkig zijn wij niet alleen en kunnen we dit vertrouwen, deze creativiteit en onze verbinding delen.

Het lijkt wel alsof De Broederij in deze tijd aan het oogsten is van wat zij eerder zaaide. Sinds 2016 zijn wij in de wijk bezig om verbindingen te leggen, mensen te leren kennen, creativiteit aan te zetten en ontmoetingen te creëren. We willen mensen laten zien dat een ieder er toe doet en dat zijn of haar bijdrage, hoe klein of groot ook, waardevol is. Tot voor kort was de plek, De Broederij, de uitvalsbasis voor al deze verbindingen en ontmoetingen. Nu dus even niet. Toch zien wij dat de verbindingen blijven.

Want…

Ons werk gaat over ontmoeting, spelen, creëren en mensen samen brengen. De nieuwe wereld vraagt om aanpassingen. Onze creativiteit wordt aangesproken. We gaan verzinnen. Een plan tot 6 april. Alle kinderen krijgen creatieve pakketjes thuis, er komt een besloten facebookgroep met activiteiten voor vrouwen die normaal gesproken regelmatig bij De Broederij komen, er is online yoga, een theatraal vrijdagavondspel. We verspreiden kraanvogelvouwpakketjes in de wijk om gezamenlijk 1000 vogels te vouwen. Voor gezondheid, geluk en een lang leven. We brengen plantjes rond en kaartjes, we maken praatjes aan hekken. We hebben verschillende appgroepen aangemaakt waar niet alleen wij inspirerende zaken inzetten, maar de andere groepsgenoten ook. Het werkt, mensen doen mee, de verbinding met ‘onze’ mensen is er.

En dan horen we dat de scholen zeker tot de meivakantie dicht blijven en dat evenementen tot juni niet doorgaan.

We passen ons nog verder aan. KunstExpress gaat online verder. We hebben telefonisch contact met alle kinderen en maatjes. Dat zijn 60 mensen. Met 60 huishoudens, waarbij we veelal zowel de ouder als het kind spreken. Het zijn vaak uitgebreide gesprekken.

Iedereen probeert er het beste van te maken. Er is ook gelatenheid en angst, veel kinderen gaan nauwelijks naar buiten en vervelen zich. Om een aantal kinderen maken we ons echt zorgen, vooral de tieners die naar de middelbare school gaan. De zware sfeer in huis met ouders die niet goed kunnen helpen, alles moeten ze uit zich zelf halen, ze zijn te oud om te spelen en wat moet je ook in je eentje buiten. Er straalt een gevoel van nutteloosheid uit. Sommige studenten hebben het moeilijk en vinden het lastig om een ritme te vinden. Online studeren en alle aanpassingen zorgen voor stress.

Voor ons is het fijn om iedereen uitgebreid te spreken. Aan de andere kant is het ook moeilijk. We zijn begaan met deze mensen en alle gevoelens en informatie van anderen weer loslaten kost energie. Dat is onderdeel van ons werk, normaal ook, maar nu gaat alles op afstand.

We willen lichtpuntjes uitdelen en daarom maken we een boekje met creatieve activiteiten die de kinderen en maatjes samen online kunnen gaan doen. Ze krijgen creatieve uitdagingen, zodat ze gedurende de week ook bezig kunnen blijven. Ook met het Jongerenlab gaan we online verder. We kletsen via Zoom, doen online activiteiten en brengen pakketjes met materialen langs, zodat de jongeren thuis een creatieve uitdaging aan kunnen gaan en weten dat er aan ze gedacht wordt. Om ze te stimuleren, doen we zelf ook actief mee. We horen dat ze het zo fijn vinden om dit te doen, omdat dit hun sombere stemming verdrijft. Ze zijn blij en dankbaar.

Op dinsdag zijn we met twee mensen bij de Broederij. Buurtbewoners komen een voor een voorbij. Het is fijn om iedereen te zien, op veilige afstand in de tuin, en een praatje te maken. De kraanvogels worden in een grote mand gelegd. Straks maken we daar een groot kunstwerk van. Voor vrijheid. En gezondheid. We maken zelf rondjes in de wijk, bellen aan bij mensen die alleen zijn, maken een praatje. We brengen vouwpakketjes langs en verzinnen ondertussen wat we nog meer kunnen doen. Op de andere dagen van de week werken we thuis, zijn we online actief en bellen veel. Aan de mensen die normaal dagelijks bij ons zijn, besteden we veel aandacht en tijd om hen door deze moeilijke tijd heen te helpen.

Oogsten of toch zaaien?

We doen dus veel. Wat dat betreft lijkt het nog steeds op zaaien. Dat zaaien zullen we ook vast blijven doen. Waar zit het oogsten hem dan in?

We doen het absoluut niet alleen. Waar de mensen elkaar eerst, voor 2016, op afstand kenden, voelen ze zich nu betrokken met elkaar. Waar Jorine en Janneke eerst de kar voor een groot deel alleen trokken, trekken en duwen we nu met velen. En een voor een mag er iemand in de kar. Als het lopen even te zwaar is. Er wordt in positieve zin op elkaar gelet. De sterke buurtbewoners brengen een extra kaartje of praatje bij de minder sterke. Er worden bloemen aan elkaar gegeven om te laten zien dat ze de ander zo waarderen, er wordt een kop koffie geschonken en gedronken aan het hek. Drie stoelen staan 1,5 meter uit elkaar. Best ver dus, dat wat moet. Maar de mensen zijn dichterbij elkaar dan dat. Buurtbewoners werken in de tuin van De Broederij, ook als De Broederij dicht is, maaltijden worden naar minderbedeelde buurtbewoners gebracht, sommige buurtbewoners bellen een ander wat vaker, de kippen van De Broederij worden goed verzorgd, de gelegde eitjes worden verdeeld onder elkaar. Wandelingen vinden plaats, want gelukkig kan dat nog steeds. Kaarten worden geknutseld en bij De Broederij afgegeven, zodat wij deze weer kunnen verspreiden. Tekenopdrachten worden uitgedeeld en via app getoond aan elkaar. Inspiratie wordt gedeeld en voortgezet. En steeds horen wij dat deze contacten er zijn, omdat De Broederij er is. Dat ze elkaar voor de komst van De Broederij misschien wel herkenden, maar niet kenden. Nu willen ze zich voor elkaar inzetten en iets delen van zichzelf met de ander. Bij de een lukt dat het beste met fijne en bemoedigende woorden, bij de ander door iets langs te brengen, een boodschap te doen, een balletje te trappen of te helpen in de tuin. Alles is waardevol. De wederkerigheid, dat wat wij zo belangrijk vinden, komt weer terug.

Virus van Verbinding

En hoe zal dit verder gaan?

Wij weten het niet. Eigenlijk weet niemand het.

Wij hebben wel veel ideeën. Tenminste, wat ons werk betreft. Het wordt in deze tijd alleen maar nog belangrijker om er voor elkaar te zijn. En inmiddels is gebleken dat De Broederij daar een mooie aanstichter in is. We zetten een besloten facebookgroep op en noemden deze ‘Virus van Verbinding.’ Beetje gekscherend natuurlijk, maar eigenlijk ook weer helemaal niet. Net als dat er nu veel angst gecreëerd wordt, willen wij veel verbinding creëren. En aangezien een virus besmettelijk is, leek dit ons een toepasselijke naam. Verbinding leggen blijkt inderdaad besmettelijk te zijn en viraal te gaan in Lindenholt. Wie weet, kunnen we dit nog veel groter maken. Wat er ook gebeurt, het virus dat wij creëren, is in ieder geval niet dodelijk.